Statement
Tuinsteden
De Westelijke Tuinsteden bestaan uit zes wijken met een eigen ruimtelijke en functionele opbouw: Bos en Lommer, Slotermeer, Geuzenveld, Slotervaart, Overtoomse Veld en Osdorp.
Bekijk hier
de verkamering in Amsterdam Nieuw West.
Stop de verkamering van de Tuinsteden
Tot onze grote zorg zien we in ons stadsdeel Nieuw-West dat woningen en wijken steeds meer worden bedreigd door verkamering en splitsing. Dat gaat ten koste van particuliere woningzoekers, in het bijzonder gezinnen, en van de stad als geheel. Alleen de huisjesmelkers spinnen er garen bij. De gemeente moet meer doen om deze praktijken een halt toe te roepen.
Voor de leefbaarheid en een goed uitgebalanceerde woningvoorraad in Amsterdam vormen splitsing en verkamering een serieus risico. Dat geldt in het bijzonder voor Nieuw-West. Met voor Amsterdamse begrippen veel eengezinswoningen (29%, tegenover 12% voor de hele stad) is het stadsdeel aantrekkelijk voor gezinnen en andere huishoudens die graag een tuintje of een grotere woning zoeken. Dat is waardevol voor de stad, omdat juist die bewoners zorgen voor continuïteit en veel investeren in de leefbaarheid van straat, buurt en stad. Investeerders hebben ons stadsdeel nog maar relatief recent ontdekt en nog niet zo extreem opgeknipt als veel woningen in de binnenstad. We kunnen leren van ervaringen binnen de Ring en erger voorkomen. Daarom zeggen wij tot het stadsbestuur: toon visie en pak dit nu aan. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
Een woonwijk is geen verdienmodel
Onze woonwijken zijn om te wonen, ze zijn niet bedoeld als verdienmodel. Helaas faciliteert de gemeente nog te vaak en te gemakkelijk de wens van vastgoedinvesteerders om te splitsen en te verkameren. Dat komt in de praktijk neer op overheidssteun, ten koste van gewone huishoudens die een woning willen kopen en uit de markt worden gedrukt door investeerders.
Splitsing en verkamering zouden met mate moeten worden toegepast, waar er een duidelijk publiek belang mee is gediend. Wij vragen de gemeente om zich sterker te maken voor het behoud van de woningvoorraad en specifiek het beschermen van eengezinswoningen en grote appartementen. Niet omdat die belangrijker zouden zijn dan andere woningen, maar omdat ze schaarser zijn en juist daarom een geliefd beleggingsobject. We snappen dat investeerders kansen zien, maar de gemeente heeft de taak op te komen voor alle Amsterdammers. Ook voor de 26.000 huishoudens in Amsterdam die uitkijken naar een eengezinswoning. En voor tweeverdieners met middeninkomens, die op dit moment geen betaalbaar huis in de stad kunnen vinden; dit betreft o.a. mensen die vitale beroepen uitoefenen in de zorg, in het onderwijs en bij de politie.
Gevolgen
Als bewoners van Nieuw-West ondervinden we de negatieve veranderingen aan den lijve, en dat geldt zeker ook voor de mensen die het in hun zoektocht naar een fijne woning afleggen tegen de financiële slagkracht van vastgoedinvesteerders.
Noodgedwongen blijven zij op een kleine oppervlakte wonen, moeten hoge huren betalen of trekken zij de stad uit. Kansen om als huishouden vermogen of pensioen op te bouwen verdampen en de verschillen tussen arm en rijk nemen verder toe. Dit heeft gevolgen voor de stad – bijvoorbeeld minder draagvlak voor (gemengde) scholen – en gevolgen op buurtniveau – bijvoorbeeld als het gaat om de leefbaarheid. De toename van particuliere vrije sectorhuur – van 2015 tot 2019 bijna verdubbeld van 8 naar 15% van de Amsterdamse woningvoorraad – heeft ook negatieve gevolgen voor de economie, omdat huurders een bijzonder groot deel van hun inkomen kwijt zijn aan de huur en dat dus niet in de stad kunnen besteden.
Stop de verkamering van gezinswoningen
Het college van B&W zet een aantal stapjes in de goede richting in de strijd tegen de ongebreidelde splitsing van woningen in meerdere appartementen, o.a. met de voorgenomen vaststelling van bestemmingsplan Slotermeer 2018 (eindelijk, na twee jaar!) en met de voorgestelde aanscherpingen in de Huisvestingsverordening voor splitsing (eufemistisch ‘woningvorming’ genoemd). Maar splitsing is niet het enige probleem; verkamering is dat net zo goed, zeker in gezinswijken. Het is belangrijk dat er ook voor studenten en werkende jongeren genoeg woonruimte is, maar het faciliteren van huisjesmelkers is daarvoor niet de oplossing. Ook kamerhuurders hebben geen baat bij kleine hokjes die voor torenhoge huren worden verhuurd; en als ze ouder zijn willen ze ook graag in een grotere woning terechtkunnen. Daarom vragen we de gemeente nu door te pakken en ook extra maatregelen te nemen tegen de verkameringswoede van investeerders.
Een quotum helpt, maar belangrijker is het prevaleren van publiek belang boven commercieel belang in huidige en toekomstige
besluitvorming – te beginnen bij de vergunningverlening. Want het kan niet vaak genoeg gezegd worden: onze woonwijken zijn om te wonen, ze zijn niet bedoeld als verdienmodel.
Bewoners maken de stad
Onze buurten worden gemaakt door de mensen die er wonen, van jong tot oud. Die mensen zijn trots op hun woning en buurt. Dit geeft een sterke band met buren en buurtgenoten en het motiveert om een succes te maken van de eigen buurt en de omliggende buurten. Veel bewoners investeren al jaren tijd, geld en energie in buurtinitiatieven die bijdragen aan de leefbaarheid en een zeer sociale woonomgeving, vaak in samenwerking met de gemeente. En ze zorgen voor draagvlak voor voorzieningen, zoals scholen en winkels. Die sociale dynamiek is niet iets om lichtzinnig mee om te gaan. Het gaat uiteindelijk om de toekomst van onze stad en ons stadsdeel. Daarom: stop de verkamering van de Tuinsteden!